Nowotwory układu krwiotwórczego

Rearanżacje genu MYC, znajdującego się w długim ramieniu chromosomu 8 pary w regionie 8q24, stanowią swoisty marker genetyczny w rozpoznaniu chłoniaka Burkitta (BL). Około 80% przypadków BL jest związanych z rearanżacją IGH-MYC, a pozostałe – z IGK-MYC lub IGL-MYC.

Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) jest najczęściej występującym nowotworem wśród dzieci. Współczynnik występowania ALL w ciągu roku to 40 nowych przypadków na milion Europejczyków. Obecnie wyleczalność u dzieci przekracza 90%, jednak odsetek wznów wśród dzieci waha się na poziomie 20%. Dodatkowo, aż 10% pacjentów charakteryzuje się opornością na leczenie. Przeprowadzono wiele badań mających na celu wyjaśnienie mechanizmu oporności na leczenie wśród dzieci chorych na ALL.

Podczas ustnej sesji na 59. spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (American Society of Clinical Oncology, ASCO), Children’s Oncology Group (COG) przedstawiła wyniki badania 3 fazy (AHOD1331) oceniającego zastosowanie leku brentuksymab vedotin (Bv) u dzieci i młodych dorosłych z wcześniej nieleczonym klasycznym chłoniakiem Hodgkina (classical Hodgkin lymphoma, cHL) wysokiego ryzyka.

W pracy opublikowanej w Cancers międzynarodowa grupa badawcza EuroFlow Consortium poddała analizie mezenchymalne komórki macierzyste (MSC) i komórki śródbłonka (EC) w szpiku kostnym (BM) chorych na BCP-ALL oraz ich związek ze stanem MRD BM i wynikami leczenia.

Ból neuropatyczny należy do częstych problemów spotykanych podczas leczenia ALL u dzieci. Badania kliniczne wskazują, że występuje u około 35-44% pacjentów. Może być powodowany przez zajęcie OUN przez proces chorobowy, wywołują go także leki stosowane w terapii ALL, szczególnie winkrystyna. Badania przeprowadzone w populacji ogólnej wskazują, że ból ten przyczynia się do pogorszenia funkcji poznawczych oraz obniżenia jakości życia. Brak takich danych dla pacjentów pediatrycznych z ALL skłonił naukowców do przeanalizowania związku pomiędzy bólem neuropatycznym oraz sposobami jego leczenia, a zaburzeniami funkcji kognitywnych wśród uczestników badania Total Therapy XV (NCT00137111), przeprowadzonego przez St. Jude Children's Research Hospital.

Autorzy oceniali kompozycję immunologiczną komórek krwi obwodowej u 102 dzieci z ALL w trakcie chemioterapii i zaobserwowali wyraźny związek pomiędzy liczbą limfocytów T a wynikami leczenia. Wszystko to sugeruje kluczową rolę odporności T-komórkowej w utrzymywaniu długoterminowej remisji ALL. Wzajemne oddziaływanie odporności pacjenta i oporności na leki można modulować, by osiągnąć lepsze wyniki leczenia ALL.

W ciągu ostatnich dziesięcioleci radykalnie wzrosły wskaźniki wyleczalności dzieci i młodzieży z ostrą białaczką limfoblastyczną (ALL) i nadal obserwuje się dalszą poprawę wyników. Od czasu wprowadzenia terapii leczniczej obserwowano różnice w wynikach leczenia ALL w zależności od płci, a gorsze wyniki przeżycia u chłopców odnotowywano już w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Zwiększone ryzyko, przynajmniej częściowo, przypisywano w poprzednich badaniach większej częstości występowania niekorzystnych czynników prognostycznych u chłopców. Chociaż w przypadku dziecięcej B-ALL u mężczyzn rokowanie jest nadal mniej korzystne niż u kobiet, nie znaleziono dotychczas biologicznego wytłumaczenia tego zjawiska.

Ostra białaczka limfoblastyczna (ang. acute lymphoblastic leukemia; ALL) jest najczęstszym nowotworem wieku dziecięcego, a wznowa B-ALL jest wiodącą przyczyną zgonu w białaczkach u dzieci z uwagi na brak odpowiedzi na leczenie. S100A8 jest niskocząsteczkowym białkiem wewnątrzkomórkowym wiążącym wapń, a jego wzmożona ekspresja wykrywana jest w większości guzów litych, jak również we wznowie B-ALL.

Do niedawna rokowanie w ostrej białaczce limfoblastycznej szacowano na podstawie liczby białych krwinek w momencie rozpoznania, wieku i płci pacjenta oraz zajęcia ośrodkowego układu nerwowego. Dzięki postępowi genomiki i technik molekularnych, ocena choroby resztkowej stała się głównym czynnikiem stratyfikacji do grup ryzyka i ewaluacji rokowania. Tolerancja leczenia przeciwnowotworowego w dużej mierze zależy od stanu pacjenta w okresach immunosupresji i skuteczności zwalczania zakażeń.

W dniu 20 maja 2022 r. Agencja ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration, FDA) zatwierdziła azacytydynę (Vidaza, Celgene Corp.) w leczeniu pacjentów pediatrycznych z nowo zdiagnozowaną młodzieńczą białaczką mielomonocytową (juvenile myelomonocytic leukemia, JMML).

Ważnym czynnikiem prognostycznym w ostrej białaczce limfoblastycznej z prekursorów komórek B (B-ALL) jest minimalna choroba resztkowa (MRD). W szczególności utrzymywanie się MRD po chemioterapii indukcyjnej i przed allogenicznym przeszczepieniem macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT) jest silnym czynnikiem prognostycznym nawrotu choroby.

Celem opisywanego badania było określenie znaczenia diagnostycznego poziomów dehydrogenazy mleczanowej (LDH) oraz kwasu moczowego (UA) u dzieci z podejrzeniem choroby rozrostowej.

Jednym z ważniejszych czynników o negatywnym znaczeniu rokowniczym w ostrej białaczce limfoblastycznej jest niedostateczna odpowiedź na leczenie sterydami, która jest związana z większym ryzykiem wznowy i większą śmiertelnością. Dotychczasowe badania nie przyniosły dokładnych odpowiedzi na pytanie, jak dochodzi do rozwoju sterydooporności w ALL, wskazują jednak na współdziałanie wielu złożonych mechanizmów.

Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) jest najczęściej występującym nowotworem wieku dziecięcego. Postępy w stratyfikacji ryzyka i strategiach terapeutycznych doprowadziły do wzrostu odsetka 5-letnich przeżyć do poziomu powyżej 90% pacjentów z ALL w krajach rozwiniętych. Coraz większa liczba pacjentów dożywa wieku, w którym rozważa rodzicielstwo. Istnieje więc rosnące zapotrzebowanie na informacje dotyczące potencjalnego wpływu terapii na czynność układu rozrodczego wśród pacjentów chorujących na ALL oraz osób, które wygrały z chorobą nowotworową. 

Celem badania AALL1231 była ocena możliwej poprawy wyników leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej T-komórkowej (ang. T-cell acute lymphoblastic leukemia ; T-ALL) oraz chłoniaka limfoblastycznego (lymphoblastic lymphoma; T-LL) po zastosowaniu inhibitora proteasomu – bortezomibu, a także ograniczenie profilaktycznego napromieniania mózgu (CRT) w nowych przypadkach T-ALL.

Minimalna choroba resztkowa (ang. minimal residual disease; MRD) stanowi najważniejszy czynnik prognostyczny w ostrej białaczce limfoblastycznej z prekursorów komórek B (ang. B-cell precursor acute lymphoblastic leukemia; BCP-ALL).  Cytometria przepływowa jest podstawową metodą stosowaną do oceny MRD, jednak wciąż niewiele wiemy o wpływie poszczególnych immunofenotypów na wyniki leczenia BCP-ALL.

Praca w opublikowana w Leukemia przedstawia analizę częstości występowania nawrotów/wznów, ocenę czynników prognostycznych i przeżycia po nawrocie w trzech kolejnych protokołach leczniczych, prowadzonych w latach 1992 do 2018 przez Nordyckie Towarzystwo Hematologii i Onkologii Dziecięcej (grupa NOPHO).

Brentuksymab vedotin (BV) w połączeniu z bendamustyną wydaje się być bezpieczny i skuteczny u pacjentów pediatrycznych z nawrotowym lub opornym na leczenie (relapsed or refractory, R/R) chłoniakiem Hodgkina (Hodgkin lymphoma, HL), według badań opublikowanych w Pediatric Blood & Cancer.

Ekspozycja na ftalany jest bardzo rozpowszechniona z uwagi na ich obecność w większości produktów. Szczególnie wysoka ekspozycja na ftalany dotyczy przyjmowania leków, w których są zawarte. Ftalany zaburzają prawidłowe hormonalne szlaki sygnałowe, wpływają na funkcje rozrodcze, a także zapadalność na niektóre nowotwory.

Zgodnie z wynikami badania 3 fazy opublikowanymi na łamach marcowego wydania Journal of Clinical Oncology, dodanie bortezomibu do chemioterapii poprawia wyniki przeżycia u dzieci i młodych dorosłych z wcześniej nieleczonym chłoniakiem limfoblastycznym z komórek T (T-cell lymphoblastic lymphoma, T-LL).

Zaburzenia narządu wzroku (ang. ocular abnormalities; OA) u pacjentów pediatrycznych z ostrą białaczką limfoblastyczną (ang. acute lymphoblastic leukemia; ALL) są częstym znaleziskiem podczas badań w momencie diagnozy, a także w trakcie follow-up.