Przyszłe decyzje mogą wydawać się przerażające. Możesz czuć odrętwienie i nie wierzyć w to, co się dzieje. Masz prawo do swoich emocji. Złość, smutek, poczucie winy, strach i zaprzeczenie są powszechnymi i normalnymi uczuciami rodziców, którym powiedziano, że ich dziecko ma nowotwór. Diagnoza jest szokiem dla wszystkich członków rodziny i znajomych.
Jak postępować w sytuacji choroby nowotworowej u dziecka?
Chociaż nikt nie jest w stanie w pełni przygotować się na chorobą nowotworową swojego dziecka, poniższe wskazówki mogą okazać się pomocne.
-
Nie próbuj być „odważny/a” i radzić sobie samemu/samej. Lekarze, personel szpitala, rodzina, przyjaciele chcą Ci pomóc. Porozmawiaj z nimi, daj im znać, jak się czujesz i poproś o pomoc (w szpitalu, w obowiązkach domowych, w opiece nad pozostałymi dziećmi, w pracy).
-
Nie bój się pytać. Masz prawo czegoś nie wiedzieć, zastanawiać się nad różnymi rozwiązaniami. Możesz także konsultować się z różnymi lekarzami. To dla Ciebie zupełnie nowa przestrzeń i sytuacja.
-
Rozmawiaj o swoich uczuciach z osobami, którym ufasz. Większość ludzi twierdzi, że kiedy dzielą się swoim smutkiem, gniewem lub strachem, to pomaga. Jeśli uważasz, że możesz potrzebować profesjonalnej porady/pomocy, poproś lekarza w szpitalu o skierowanie do specjalisty psychologa.
-
Zapytaj lekarzy, gdzie można uzyskać sprawdzone informacje dot. nowotworów. Niektóre strony internetowe nie są godne zaufania i wprowadzają w błąd, a nawet mogą być niebezpieczne.
-
Stwórz grupowy adres e-mail lub blog dla osób, które chcą wiedzieć, jak aktualnie wygląda zdrowotna sytuacja dziecka lub deleguj bliskiego przyjaciela/członka rodziny, aby udzielał tych informacji. Próba ciągłego informowania wszystkich o tym, co dzieje się z Twoim dzieckiem, może być przytłaczająca. Jeśli jesteś osobą bliską rodzicom dziecka chorego onkologicznie, zaproponuj, że możesz być osobą odpowiedzialną za informowanie innych o sytuacji.
-
Uważaj na informacje, które publikujesz o swoim dziecku w internecie. Może ono nie zgadzać się na udostępnianie prywatnych informacji o sobie w przestrzeni publicznej.
-
Spędź trochę czasu z partnerem, rodziną i przyjaciółmi. Posiadanie dziecka chorego na nowotwór może bardzo obciążać twoje bliskie relacje. Ważne jest, aby w miarę możliwości utrzymywać komunikację zarówno poprzez rozmowę, jak i fizyczną intymność.
-
Poproś o informacje i wsparcie organizacje, które pomagają dzieciom chorym onkologicznie i ich rodzinom. Nie jesteś w tym sam/sama. Możesz poznać rodziców, którzy są w podobnej sytuacji do Twojej i wzajemnie się wspierać. Natomiast rodzice, którzy to przeżycie mają za sobą, wspomogą Cię swoim doświadczeniem.
-
Dbaj o siebie. Większość rodziców pacjentów onkologicznych uważa to za najtrudniejszy punkt, ponieważ całkowicie koncentruje się na potrzebach chorego dziecka. Znajdź dla siebie trochę czasu i nie czuj się winnym/ą z tego powodu. Ty także potrzebujesz energii do walki z nowotworem dziecka. Z odbudowanymi „rezerwami” sił znajdziesz rozwiązania, nadzieję i motywację łatwiej, niż będąc chronicznie przemęczonym/ą i chorym/ą.
-
Jeśli dziecko okazuje taką wolę, utrzymuj je w kontakcie z rodziną, szkołą, rówieśnikami (oczywiście często na odległość, ze względu na wymogi leczenia). Buduj postawę nadziei na dobrą przyszłość. Chociaż terapia onkologiczna jest złożona i działa destrukcyjnie na organizm pacjenta, przy obecnym stanie medycyny i nauki, większość dzieci zostaje wyleczona.
Na podstawie: