< Dla chorych

Jakie objawy guza kości powinny zwrócić uwagę rodziców? Co przeszkadza w skutecznej diagnostyce? Zapraszamy do wysłuchania wypowiedzi prof. Katarzyny Derwich na temat rozpoznawania i leczenia guzów kości u pacjentów pedriatycznych.

 

Jakie są pierwsze objawy guzów kości, które powinny zaalarmować rodziców?

Początkowe objawy guzów kości są bardzo niejednoznaczne, jednak symptomem, który z pewnością powinien zwrócić uwagę rodzica, jest ból. Może być to nie tylko ból pojawiający się w trakcie odpoczynku, ale również ten związany z aktywnością fizyczną. Co szczególnie istotne, ból nie zawsze ma charakter narastający. Czasami pojawia się nagle, w dużym natężeniu, a następnie znika na krótki okres czas, co często usypia czujność. Po pewnym czasie powraca on jednak z większą siłą.

Oprócz bólu alarmujące powinny być wszelkie zniekształcenia ciała, tzn. zmiany guzowate, obrzęki, zaczerwienia, oraz ograniczenie ruchomości, np. utykanie bądź niechętne chodzenie. W przypadku małych dzieci może wystąpić regres psychomotoryczny - jeśli dziecko pewnie się poruszało, biegało, a teraz staje się wycofane, niechętne, bardziej statyczne, to jest to jasny sygnał, by jak najszybciej udać się do lekarza.

Zdarza się również, że pierwszym sygnałem jest złamanie kości w miejscu, w którym guz się rozwija. Złamanie niepokoi rodziców i często doprowadza do poszerzania diagnostyki, a w efekcie wykrycia guza. Ponadto, warto być wyczulonym na wszystkie objawy rzekomo grypowe, takie jak gorączka, osłabienie, apatia, utrata masy ciała czy apetytu.

Co opóźnia czas reakcji rodziców?

Głównym czynnikiem, który przeszkadza w skutecznej diagnostyce, jest niespecyficzność objawów, dlatego czujność rodziców jest niezbędna. Jeżeli jakikolwiek objaw niepokoi rodziców, powinni od razu zareagować i udać się do lekarza.

Nowotwór kości jest chorobą rzadką, więc zanim dziecko trafi do onkologa, często przechodzi długą ścieżkę diagnostyczną. Trafia najpierw do fizjoterapeuty, ortopedy, lekarzy pierwszego kontaktu, przez co czas diagnozy i dotarcia do odpowiedniego lekarza ulega znacznemu wydłużeniu.

Jak wygląda standard leczenia mięsaka Ewinga?

Biorąc pod uwagę rzadkość i specyfikę mięsaka Ewinga konieczne jest tworzenie zespołów interdyscyplinarnych (onkolodzy dziecięcy, chirurdzy, ortopedzi, radioterapeuci) oraz tworzenie wyspecjalizowanych centrów leczenia operacyjnego. Możliwe jest również stosowanie chemioterapii, jeśli analiza konkretnego przypadku choroby na to pozwoliła.

Poza wspomnianymi specjalistami, ważna jest pomoc fizjoterapeutów i psychoterapeutów. Pierwsi dbają o to, aby narządy ruchu pacjentów odzyskiwały sprawność po leczeniu operacyjnym, natomiast psychoterapeuci pomagają pacjentowi i jego rodzinie w odnalezieniu się w nowej rzeczywistości oraz dbają o stan ich kondycji psychicznej.

 

Więcej informacji dotyczących akcji "Złoty Wrzesień" dostępne są na stronie: zlotywrzesien.pl.

Zapraszamy do zapoznania się z całością nagrania!