Wśród nowotworów rzadko występujących u dzieci, możemy wyróżnić:

• Rzadkie nowotwory, które dotykają tylko dzieci, takie jak pancreatoblastoma, guzy rabdoidalne, pleuropulmonary blastoma, barwnikowe neuroektodermalne nowotwory wieku dziecięcego;
• Nowotwory, które zwykle dotykają tylko dorosłych, takie jak nowotwory układu pokarmowego, tarczycy i nadnerczy;
• Rzadkie nowotwory głowy i szyi, takie jak rak nosogardzieli;
• Rzadkie nowotwory układu dokrewnego, takie jak pheochromocytoma;
• Rzadkie nowotwory mózgu, takie jak oponiak;
• Rzadkie nowotwory skóry, takie jak czerniak.

Przyczyny

Przyczyny większości rzadkich nowotworów wieku dziecięcego nie są w pełni znane. Część z nich ma poznane podłoże genetyczne. Warunkiem ustalenia diagnozy jest biopsja, czyli pobranie materiału z guza lub zbadanie guza usuniętego w całości i badanie histopatologiczne. Tak jak we wszystkich chorobach nowotworowych, ważne jest szybkie rozpoznanie choroby i pilne wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Leczenie

Niektóre nowotwory rzadko występujące wymagają tylko leczenia operacyjnego. Zazwyczaj przeprowadza się operację w celu usunięcia całości lub jak największej części nowotworu. Część nowotworów rzadkich wymaga leczenia skojarzonego. Leczenie to obejmuje chirurgię, chemioterapię, radioterapię, a w niektórych przypadkach leczenie hormonalne lub tzw. leczenie celowane.

Chemioterapia polega na stosowaniu leków przeciwnowotworowych w celu eliminacji komórek nowotworowych. Radioterapia polega na wykorzystaniu promieni o wysokiej energii do eliminacji komórek nowotworowych, które pozostały po zabiegu chirurgicznym i/lub po chemioterapii. Leczenie celowane może być wykorzystane, gdy znana jest mutacja genetyczna, która odpowiada za dany nowotwór i istnieje lek, który można zastosować i ,,zahamować” efekt obecnej mutacji. Odpowiednia kombinacja metod leczenia zależy od rodzaju nowotworu.

Obserwacja po zakończeniu leczenia

U pewnej liczby dzieci mogą wystąpić odległe powikłania, miesiące lub lata po zakończeniu leczenia. Obejmują one ograniczenie wzrostu kości, pogorszenie wydolności serca, płuc i nerek, ryzyko niepłodności i wzrost ryzyka zachorowania na inny nowotwór w dorosłym życiu. Nie wszystkie późne skutki występują u wszystkich pacjentów.

Po zakończeniu leczenia dziecko wymaga regularnych wizyt u onkologa, aby upewnić się, czy nie doszło do nawrotu nowotworu lub odległych powikłań leczenia.