Dzień Matki przy szpitalnym łóżku

Nie zapominajmy o sobie

Warto jednak w trakcie tak trudnego doświadczenia poszukać wsparcia również dla siebie. Pierwszym krokiem może być zdobycie niezbędnej, rzetelnej wiedzy na temat choroby dziecka i możliwych terapii. Rozmowy z lekarzami, psychoonkologami, a także innymi rodzicami pozwolą zbudować bezpieczny grunt i zminimalizować lęki. Przyjęcie pomocy od rodziny i przyjaciół, np. w przygotowywaniu posiłków, robieniu zakupów, opieką nad innymi dziećmi nie tylko umożliwi skupienie się na wyznaczonym celu, ale przede wszystkim zapewni poczucie bliskości oraz stabilności na jednej z płaszczyzn życia.

Podtrzymujmy więzi

Walka z chorobą dziecka ustala nowe priorytety funkcjonowania rodziny i zmienia dotychczasowy układ relacji. Rodzice skupiają się na podziale obowiązków, wyznaczonym celu postępowania, pełnieniu stałej roli opiekunów. Dotychczasowa rola – partnerstwa – bywa umniejszana, niejednokrotnie pomijana. A przecież emocjonalny i fizyczny kontakt współmałżonka – czuły gest, miłe słowo, przytulenie mogą okazać się małym krokiem do przywrócenia równowagi psychicznej i źródłem siły do podjęcia kolejnych działań.

Celebrujmy każdą chwilę

Przejaw „normalności” w szpitalnych warunkach jest wręcz pożądany nie tylko przez dziecko, ale również rodziców. Warto znaleźć chwilę na wspólne świętowanie, przeżywanie małych radości i spędzenie czasu poza cieniem choroby.

Polecamy: