Aktywnie współpracowała, zwłaszcza w fazie tworzenia ram organizacyjnych leczenia chorób nowotworowych u dzieci w Polsce, z wiodącymi ośrodkami zagranicznymi, przede wszystkim niemieckimi, w Berlinie (Prof. Riehm, Prof. Henze), Hanowerze (Prof. Riehm, Prof. Welte) oraz w Münster (Prof. Schellong). W uznaniu wybitnych zasług Pani Profesor dla rozwoju polskiej hematologii i onkologii dziecięcej Polskie Towarzystwo Onkologii i Hematologii Dziecięcej, a także Polskie Towarzystwo Hematologów i Transfuzjologów oraz Federacja Polskich Towarzystw Onkologicznych nadały Jej swoje największe wyróżnienie jakim jest Honorowe Członkostwo.

Pełne pasji i zaangażowania życie Pani prof. Radwańskiej wspomina Jacek Wachowiak

Prof. Urszula Radwańska urodziła się 7 maja 1925 r. w Pelplinie (Pomorze) w rodzinie Ludwika, lekarza weterynarii i Marii Połomskich. Dyplom lekarza medycyny otrzymała w 1951 r. po ukończeniu studiów na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. W 1952 r. Prof. U. Radwańska podjęła pracę w Klinice Dziecięcej w Poznaniu utworzonej i kierowanej przez Prof. Karola Jonschera, a po Jego śmierci (1956 r.) przez Prof. Teodora Rafińskiego.

 Już od pierwszych lat pracy Jej zainteresowania naukowe koncentrowały się na chorobach układu krwiotwórczego u dzieci, a pierwszą publikacją w tej dziedzinie była praca T. Rafińskiego i U. Radwańskiej pt. „Leczenie kobaltem niedokrwistości w przebiegu zakażeń u dzieci”, która ukazała w 1958 r. w Pediatrii Polskiej (tom 35, strona 897). W rezultacie podejmowanych badań i rozwoju wspomnianych zainteresowań Prof. U. Radwańska w 1959 r. uzyskała stopień naukowy doktora medycyny na podstawie pracy pt. „Badania gospodarki żelazowej u dzieci”, a w 1967 r. stopień naukowy doktora habilitowanego podstawie rozprawy pt. „Badania erytropoezy u dzieci”. Tytuł naukowy profesora nauk medycznych nadano Jej w 1978 r.

Ogółem liczba publikacji Pani Profesor sięga łącznie ok. 200 pozycji. Są wśród nich ważne wyniki oryginalnych badań własnych oraz publikacje podręcznikowe, na podstawie których kształciły się kolejne pokolenia studentów i lekarzy. Od połowy lat 70-tych Pani Profesor Radwańska konsekwentnie realizowała pionierski zamiar utworzenia działającego na nowoczesnych podstawach ośrodka kompleksowego leczenia chorób nowotworowych u dzieci. W skład Ośrodka, poza I Kliniką Chorób Dzieci, weszła Klinika Chirurgii Dziecięcej, Oddział Neurochirurgii Dziecięcej, Instytut Ortopedii i Rehabilitacji, Wielkopolskie Centrum Onkologii (w zakresie radioterapii) oraz Zakład Anatomii Patologicznej AM. Utworzenie tego Ośrodka stanowiło wybitne osiągnięcie organizacyjne, którego rezultatem była znamienna poprawa wyników leczenia nowotworów u dzieci w Poznaniu i w Wielkopolsce.

Po objęciu przez Pani Profesor Radwańską w 1978 r. kierownictwa I Kliniki Chorób Dzieci Instytutu Pediatrii AM w Poznaniu, priorytetową działalnością Kliniki stało się leczenie nowotworów u dzieci, aż do wydzielenia z niej w roku 1994 Kliniki Pneumonologii Dziecięcej oraz przekształcenia I Kliniki Chorób Dzieci  w Klinikę Hematologii i Onkologii Dziecięcej. W 1989 roku dzięki osobistemu zaangażowaniu Pani Profesor Radwańskiej, na terenie Kliniki powstał pierwszy w Polsce dziecięcy oddział transplantacji szpiku kostnego, co zainicjowało proces stopniowego upowszechnienia tej metody leczenia w onkologii i hematologii dziecięcej w Polsce.

Doceniając znaczenie współpracy międzyośrodkowej, jako istotnego czynnika postępu w zakresie onkologii dziecięcej, Pani Profesor Radwańska - wraz z Prof. J. Armatą z Krakowa oraz Prof. J. Bogusławską-Jaworską z Wrocławia – podjęła trud stworzenia form organizacyjnych dla takiej współpracy, co doprowadziło do powołania w 1974 r. Polskiej Grupy Pediatrycznej ds. Leczenia Białaczek i Chłoniaków (PPDdsLBiC), która początkowo skupiała 7 najważniejszych dziecięcych ośrodków Onkologii i Hematologii w Polsce (obecnie 17 ośrodków). Powołanie PPGdsLBiC w zasadniczy sposób przyczyniło się i nadal się przyczynia do zagwarantowania postępu w leczeniu chorób rozrostowych układu krwiotwórczego u polskich dzieci.

W 1992 r. z inicjatywy Pani Profesor Radwańskiej, wobec nadal niezadowalającej organizacji leczenia nowotworów narządowych u dzieci, utworzona została Polska Pediatryczna Grupa ds. Leczenia Guzów Litych u Dzieci. Prof. Radwańska była pierwszą przewodniczącą tej Grupy, a Grupa odegrała i nadal odgrywa trudną do przecenienia rolę w leczeniu nowotworów narządowych w wieku rozwojowym. Profesor Radwańska jako uznany i szanowany autorytet w zakresie onkologii i hematologii dziecięcej była w latach 1984-1990 członkiem Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Stopni i Tytułu Naukowego, a w latach 1983–1991 członkiem Krajowego Zespołu Specjalistycznego ds. Pediatrii i Medycyny Szkolnej. W latach 1994–1995 była przewodniczącą Krajowego Zespołu Konsultanta Medycznego ds. Onkologii Dziecięcej.

Całokształt osiągnięć naukowo-klinicznych i dydaktyczno-wychowawczych pozwala stwierdzić, że Prof. U. Radwańska stworzyła własną szkołę hematologii i onkologii dziecięcej. Obiektywnym dowodem są wyniki kształcenia wysokokwalifikowanych kadr medycznych, medycznych tym m.in. promowanie na stopień doktora aż 16 osób i opieka nad 3 pracami habilitacyjnymi. Dwóch wychowanków otrzymało tytuł naukowy profesora nauk medycznych. Dla wszystkich swoich wychowanków Pani Profesor stanowi wzór niespożytej energii, troski o zapewnienie chorym dzieciom właściwego leczenia wbrew wszelkim trudnościom, naukowej pasji, konsekwencji w realizacji postawionych celów, wspierania rozwoju zawodowego i naukowego wszystkich swoich współpracowników, a także umiejętności czerpania radości z wykonywanego zawodu.

Dla wszystkich swoich wychowanków Pani Profesor stanowiła i nadal stanowi wzór niespożytej energii, troski o zapewnienie dzieciom z chorobą nowotworową najlepszego leczenia wbrew wszelkim trudnościom, naukowej pasji, umiejętności wizjonerskiego myślenia, konsekwencji w realizacji postawionych celów oraz wspierania rozwoju zawodowego i naukowego młodych lekarzy, a także umiejętności czerpania radości z wykonywanego zawodu.